Canlar…
İngiltere Alevi Kültür Merkezi ve Cemevimiz 30 yaşında… Ne mutlu bizlere…
30 yıl öncesi Londra…
Bir kaç fedekar insanımız, Toplumun ihtiyaçlarını dert etti kendilerine…
Dertleri:
Canların Sosyal, kültürel, inançsal ihtiyaçlarını görmeleriydi…
Gördüler…
Gönüllerini açtılar. Gönülleri başka güzel gönüllüler ile buluştu.
Bir güzel tohum ektiler. Tohum fidan, Fidan Çınar oldu.
İşte bugün Britanya‘yı saran, 18 Cemevimize, Kültür merkezimize yol açan, O çınarın altındaki 30 yılımız…
Eyvallah…
Başta Kurucularına, tohum ekene, fidana su verene, tuğla koyana, lokma sunana, emek verene, gülbang söylüyene, deyiş diyene, semah dönene
minnetle, saygıyla, sevgiyle…
Özellikle, fedekarca hizmetleri olan başta kurucularımızdan Hüseyin Bakar, İsmail Yirik, Hasan Kılınç, İmam Akpınar, ve Tugay Hurman, Hüseyin Dur başkanlar, Zafer Çoban, Tülay Çoban, Şükrü Taşçı, Kaya Demirçivi, Gülbahar Aslan, Hatice Topal, Demet Hoca olmak üzere hakka yürüyen canlarımızın anıları önünde minnetle eğiliyoruz… Eyvallah…
30. yılımızda çoşkuyla, muhabbetle, onurla, umutla binlerle bir olduk, birlendik bugün…
Geldiniz…
Güç verdiniz…
umut oldunuz … Hoşgeldiniz…
Hoş buluştuk bugün … Eyvallah…
Eşikten içeri giren hepiniz Cansınız…
Büyüğümüz -küçüğümüz ; kadınımız- erkeğimiz;
her inançtan, her dilden, her miliyetten hepimiz Canız…
Canı Candan ayırt etmeden, tüm Canlar, Hoşgeldiniz…
Şeref verdiniz…
Eyvallah…
Bu 30 yılda neler yapıldı?
Yapılanlardan küçük bir kesit
Cemeviydi, çoğaldı…
Federasyon olundu, Konfederasyona dal olundu… İngilterede Alevililiğin kendine özgü bir inanç olduğu sağlandı. Tanıtıldı.
Tanındı…
Okullarda Alevilk Dersi konuldu.
Alevilik Britanyada özgün bir inanç olarak kabul gördü. İngiltere bürokrasinde tanındı.
Canlarımızın birçok kademede yer almalarına merdiven olundu… Canlara yalnız olmadıkları duygusu verildi… Eyvallah…
30 yıl sonra Maraş katliamında yitirdiğimiz Canların anılmasına önayak olundu.
“Unutulmasın, unutmayalım, unutmak utancımız olur” denildi.
‘Unutmadık, unutturmayacağız’ haykırışı umut oldu…
„Hacı Bektaş Dergahı Alevilerindir“ denildi.
Bilet ile girişine itiraz edildi.
188 yıl sonra Dergah’ta Cem olundu.
Tüm bu süreçlere katkı sunuldu.
Eyvallah…
Bodrum katlarından çıkıldı…
Cağdaş Cemevimiz inşaa edildi…
Harç koyana, bir tas su dökene, maddi , manevi lokma sunana minnetle, saygıyla…
Eyvallah…
Maraş , Sivas, Çorum anmaları düzenlendi. Ülkedeki anmalarda yer alındı…
Anıtların dikilmesine vesile olundu…
Britanya Parlementosunda Alevi Sekretaryası kurduruldu. Düzenli iletişim sağlandı.
Hakka yürüyen Canlarımızın Erkanları yolumuzca ve Cemevimizde yapılması sağlandı.
Oxford, Cambridge gibi, mekanlarda sazımız çalındı.
Deyişimiz söylendi. Semahımız dönüldü.. Eyvallah…
Gerek burada, gerekse ülkedeki Felaketlerde yardıma koşuldu.
Acıya ortak olundu.
El uzatıldı…
Öğrencilere kapı açıldı.
Kurslar verildi.
Burslar sağlandı.
Kültürel etkinlikler düzenlendi.
12 yıl boyunca örnek festivaller yapıldı…
Alevi Toplumunun bir arada tutulması sağlandı. Kadınlarımızın, gençlerimizin, çocuklarımızın, yaşlılarımızın gideceği bir “Çınaraltı” hizmete sunuldu…
Eyvallah..
Özetlediğim bu hizmetler ve daha niceleri devam ediyor, devam edecektir de..
Nice nice Yıllara, İngiltere Alevi Kültür Merkezi ve Cemevi…
Nice nice Yıllara….
Eyvallah…